Nilai Sebuah Keikhlasan

Ada tengok Bang Bang Boom tak haritu. Yang episod this week. Aku tak selalu tengok pun. Tengok bila kadang kadang bosan je. Pluss aku duduk kolej. So takda masa nak mengadap tv. Tapi hari tu aku tertarik dengan rancangan tu.

Okay okay. Aku tertarik kat bahagian sorang budak yang menyamar jadi penjual kuih karipap sebab nak beli kasut sekolah. Sangat menarik. That girls diletakkan kat tempat bus stop.Then dia kene jual sebakul kuih karipap untuk diganti dengan sepasang kasut sekolah. Ramai yang nak bantu. Tapi bila cakap amik kuih tu tapi belikan dia kasut sekolah,mula ramai yang was was nak tolong. Lepas tu,datang sorang mamat yang handsome. Budak tu cakap benda yang sama. At the same time ramai orang kat sekeliling diaorang. Semua pakat pakat nak hulur bantuan. Share share untuk beli kasut. Abang tu siap tanya saiz kasut budak tu sampai check check selipar dia. Lepas tu,abang tu dengan dua orang lagi terus pergi kedai kasut Jukebox [based on the names kat plastik]. Dan dan budak tu terus bagi bakul kat abang tu and say thank. Then datang sorang mamat bagi duit kat abang tadi,then dia terus lari. Abang dengan orang orang kat situ jadi pelik bin ajaib.

Untuk aku,aku sangat respectlah kat abang yang handsome tu,akak kat situ,pakcik kopiah putih and girls cina kat dalam tu. Sangat tak berkira. Sanggup pakat pakat even tak kenal antara satu sama lain just untuk belikan sepasang kasut sekolah. Sangat bernilai erti kemanusiaan mereka untuk kanak kanak seperti budak tadi. Apalah sangat erti sepasang kasut sekolah dengan sebakul kuih karipap kalau nak dibandingkan dengan nilai sebuah keikhlasan. Aku sangat terharu sebab masih ada nilai kemanusiaan dan keikhlasan dalam diri masyarakat Malaysia hari ni.

*Lepas ni kalau ada budak yang act macam tu kene tolong gak. Jangan ingat tu rancangan Bang Bang Boom pulak. Takdanya dia nak buat banyak banyak kali. Sekali tu dah cukup. *